"Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι" λέει ο λαός μας και δεν απέχει πολύ από αυτό που είδαμε χθες το βράδυ στο MEGA.
Με επικεφαλής την Μαριάννα Βαρδινογιάννη, να πασχίζει να συγκεντρώσει, χρήματα για τα παιδάκια. Και συζήτησα με πολλούς φίλους (που δεν το είχαν ξεκάθαρο στο μυαλό τους) αν θα έπρεπε ή όχι να στείλουν χρήματα.
Δεν διαφωνώ, ότι η δική τους πρόθεση ήταν η καλύτερη. Αυτόν που διοργάνωσαν, όμως, αυτό το πανηγυράκι, χθες, δεν ήταν. Ούτως ή άλλως η φιλανθρωπία, είναι σαν να κλέβεις το σπίτι κάποιου και μετά να κάνεις έρανο για να αποκαταστήσει τις ζημιές.
Ωραία όλα αυτά. Κατ' αρχήν όμως πρέπει να πιστέψουμε, πως τα χρήματα που έδωσε ο κόσμος, ανάμεσα και στους μεγαλοεπιχειρηματίες που έδωσαν τον οβολόν τους, πάνε στα σωστά χέρια. Και ας πούμε ότι αυτό συμβαίνει χωρίς να το πολυεξετάσουμε.
Ας πάμε όμως παρακάτω. Όλα αυτά τα παιδάκια που χρειάζονται την βοήθεια, όλων είναι θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθούν οι ίδιοι οι καπιταλιστές και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του τόπου αυτού.
Ποιός σας λέει λοιπόν, πως η πάθηση από την οποία υποφέρει, το τάδε παιδάκι, δεν του έχει κληροδοτηθεί από την ασθένεια του πατέρα, ο οποίος την έχει την κληρονόμησε από την θητεία στα εργοστάσια της Motor Oil;
Ένας εφοπλιστής, δεν θα έβαλε λεφτά, χθες; Ένας εφοπλιστής που μπορεί να έχει βουλιάξει και κανένα πλοίο, μαζί με τους επιβαίνοντες, για να τσεπώσει τα χρήματα της ασφάλειας και να γιγαντώσει τον στόλο του; Ή μήπως, δεν το κάνει η πλειοψηφεία τους (για να μην πω όλοι).
Οι καπιταλιστές, δεν έχουν καμία ευαισθησία. Είναι αυτοί που καρπώνονται τον πλούτο από την εργασία μας, χωρίς καν οι ίδιοι να δουλεύουν. Είναι αυτοί που συρρικνώνουν τα δικαιώματά μας και μας βάζουν να δουλεύουμε με συνθήκες γαλέρας στους πιο ανθυγιεινούς χώρους, χωρίς καμία εγγύηση... χωρίς τίποτα.
Οι τρείς πλουσιότεροι καπιταλιστές στον πλανήτη, έχουν όσα τα 48 φτωχότερα κράτη. Γύρω στις 300 οικογένεις στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και αυτής που διοργάνωνε χθες το event βγάζουν περί τα 50.000 την ημέρα, όσα δηλαδή, περνούν από τα χέρια των δικών μας οικογενειών μέσα σε 3 (!!!) χρόνια.
Είναι αυτοί στους οποίους οι κυβερνήσεις κάνουν τις φοροελαφρύνσεις, με το βάρος να πέφτει στις δικές μας πλάτες. Αν ήθελαν, οι ίδιοι θα μπορούσαν να έχουν φτιάξει 30 νοσοκομεία, αλλά ζητάνε χρήματα από εμάς.
Είναι αυτοί ακόμα που κρατούν το κλειδί της "αλυσίδας" που μας έχουν περάσει. Και επειδή δεν πρόκειται ποτέ να μας το δώσουν για να τις αποχωριστούμε, πρέπει να τις σπάσουμε μόνοι μας...
Άντε καλημέρα!
Υ.Γ.1 Απεργεί σήμερα η ΕΣΗΕΑ, όμως αν στις επερχόμενες εκλογές οι συσχετισμοί στο δ.σ. της Ένωσης δεν αλλάξουν, δεν βλέπω φως. Στην κάλπη λοιπόν, να φτάσουν τα ψηφοδέλτια της "Μαχόμενης Δημοσιογραφίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου