Αν έχεις τόσες μέρες να γράψεις κείμενο, είναι σίγουρο ότι όταν θα πιάσεις στα χέρια σου το πληκτρολόγιο, θα θέλεις να πεις τόσα πολλά, που είναι σχεδόν σίγουρο, πως θα ξεχάσεις, αν όχι τα περισσότερα, τα μισά.
Σίγουρα αυτό θα συμβεί και σε εμένα, αλλά ας κάνω πως το προσπερνώ. Όπως ακριβώς έκανε και ο Ντερμπεντέρης, χθες στην Ανατροπή. Συζήτηση για τις εκλογές, χθες, στην κορυφαία, με διαφορά από την τρίτη (γιατί δεύτερη είναι και πάλι αυτή), εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης και ο κ. Ντερμπεντέρης, τους είχε καλέσει όλους.
Την Νέα Δημοκρατία (Αβραμόπουλος), το ΠΑΣΟΚ (Ρέππας) και τον Συνασπισμό (Βούρτση)(χα)(χαχα)(χαχαχα)(εντάξει φτάνει). Όλους; Α, ξέχασε τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ. Εντάξει ξέχασε έναν. Τι να κάνεις, ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι, αυτά παθαίνεις.
Βέβαια, καλώς απουσίασε το ΚΚΕ καθώς, η χθεσινή κουβέντα είχε να κάνει με νούμερα* και η αλήθεια είναι πως οι αντίπαλοί μας έχουν την υπεροπλία στον συγκεκριμένο τομέα. Ούτε κουβέντα λοιπόν, χθες, στην εκπομπή του Ντρεπεντέρη για επουσιώδη ζητήματα, όπως τα ταμεία, η ανεργεία, ο ελεύθερος χρόνος, οι μισθοί, οι συντάξεις, η παιδεία. Ποιός ασχολείται, άλλωστε.
Ο κ. Ντερμπεντέρης, πιάνει άλλωστε πάντα τον παλμό του κοινού και του δίνει ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει. Νούμερα. Γκάλοπ, πως το λένε. Γκάλοπ που τα παρουσιάζουν και τα σχολιάζουν άλλα νούμερα. Ποιός είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός; Έχει πολιτική ευθύνη για την καταλήστευση των ταμείων, ο πρωθυπουργός. Ποιά ήταν κατά την γνώμη σας, η τελευταία φορά που συνεβρέθησαν ερωτικά, ο πρωθυπουργός με την πρώτη κυρία; Πότε θα περπατήσουν τα δίδυμα;
Έφαγε αστακό ή γαρίδες, ο Γ.Α.Π; Ο Χριστόδουλος κάτω από τα άμφια, φοράει όντως μπλούζα τον Ρόλινγκ Στόουνς; Νούμερα, νούμερα, νούμερα. Και μετά αναλύσεις. Αβραμόπουλος: "Η κυβέρνηση παρά τα τρία χρόνια εξουσίας, δεν έχει φθαρεί", Ρέππας: "Υπάρχει απογοήτευση από το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν είναι στην εξουσία". Βούρτσης: "Μπλα, μπλα, μπλα ...εξεταστική επιτροπή".
Και καλά, όλα τα άλλα, αλλά αυτός ο Βούρτσης, τι ανακατεύεται; Δεν του έχει πει κανείς πως όποιος "μπλέκει με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες";
Και τώρα που, είπα κότες.... Τι θυμήθηκα; Το "έργο τέχνης" της κυρίας Απαυτούλας, με το μουνί και τον εθνικό ύμνο. Κατ' αρχήν δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί κάποιοι πρέπει να παίρνουν θέση, είτε με τους μεν είτε με τους δε.
Οι μεν (καλλιτέχνες) που την υποστηρίζουν, είναι μακριά από την έννοια του όρου "τέχνη". Όσο για τις αηδίες σχετικά με την ελευθερία της τέχνης και τα όριά της, τι να πει κανείς; Δεν έχει όρια, λένε οι μεν. Τι σημαίνει δεν έχει όρια ρε μεγάλε; Κι αν το βίντεο δηλαδή, έδειχνε ένα κωλόγερο, να ασελγεί σε κανένα κοριτσάκι 13 χρονών, πάλι δεν θα είχε όρια; Έλα τώρα, μην τρελαθούμε.
Όσο για τους άλλους, τι να πει (επίσης) κανείς; Ο πατριωτισμός τους, φτάνει μέχρι το μουνί και τον εθνικό ύμνο. Όταν η σημαία μας κάνει βόλτες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στην Γιουγκοσλαβία, δεν έχουν πρόβλημα. Όταν όμως ακούγεται ο εθνικός ύμνος μπροστά σε ένα μουνί, έχουν.
Και θα πεις, αναγνώστη μου. Καλά, όλα αυτά που γράφει ο μ.... (τόσες φορές έγραψε "μουνί" και τον πείραξε η λέξη "μαλάκας"), αλλά τι ήθελε να πει με τον τίτλο.
Ερώτηση: Τι είναι ο Κάβουρας;
Απάντηση: Σουβλατζίδικο στα Εξάρχεια....
Ερώτηση: Τι είναι το ζουμί του;
Απάντηση: Το ζουμί του, είναι ότι οι καλοφαγάδες, μπορούν να αντιληφθούν πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλον, τους νόμους του καπιταλισμού.
"Αν η παραγωγή ενός προϊόντος αυξηθεί, τότε μειώνεται το κόστος του κι αυξάνεται ο αριθμός πώλησής του."
Αν δείτε πόσο έχει αυξηθεί η παραγωγή στα σουβλάκια του κάβουρα και πόσο έχει μειωθεί το κόστος (μαζί με το μέγεθος που είναι και το βασικότερο) παραγωγής τους, θα τρελαθείτε.
Υ.Γ.1 Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος, σήμερα και κάποιοι έκαναν εκδηλώσεις φιέστες από εδώ και από εκεί. Από την άλλη, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, έκαναν την ουσιαστικότερη κίνηση, παραδίδοντας τον καταπατημένο από τον εφοπλιστή Κυριακού χώρο στο Πεδίον του Άρεως στους πολίτες, μετά από συμβολικό γκρέμισμα των σιδερένιων φραχτών που είχε στήσει ο ιδιοκτήτης του Πανελληνίου, παράνομα αλλά και ανενόχλητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου